Concept denken

Als je denkt denk je. Hoe? Gewoon, zoals je denkt. Maar zit er niet meer achter dit denken? Is het niet zo dat denken volgens een bepaald principe gaat?

Daar lijkt het in eerste instantie wel op. Als je mijn blogs/columns leest zit er een vaste opbouw in: eerst wordt er een vraag gesteld, daarna wordt er een antwoord op gegeven, dat antwoord wordt onderbouwt en ten slotte wordt er een conclusie getrokken. Dit is een bepaald concept van hoe ik mijn blogs schrijf. En ten diepste denkt iedereen zo na.

Ik denk even aan het begrip assertiviteit. Als je assertief correct iemand vraagt om iets te veranderen gaat dit altijd volgens een bepaald principe. Eerst wordt er een situatie beschreven en vervolgens het negatieve gevolg wat dat heeft op die persoon. Daarna wordt er een alternatief aangeboden en gevraagd om dit alternatief in werking te stellen, zodat het negatieve effect voor de andere persoon weggaat. Mensen die buiten dit concept denken worden meestal behandeld als anders.

Maar is het dan gelijk zo dat deze mensen denken zoder concept? Nee, dat durf ik zo niet te stellen. Als iemand denkt volgens een ander concept zou ik niet durven stellen dat deze niet volgens een concept denkt puur omdat wij zijn concept niet begrijpen. Dat is hetzelfde als stellen dat iemand die een andere politieke opvatting heeft dan jij immoreel is iets wat overigens veel mensen durven te beweren, jammer. Iemand met autisme denkt vanuit een ander concept, namelijk vanuit vaste regels en waarden, waardoor zijn wereldbeeld heel anders is. Je kan niet stellen dat deze mensen zonder concept leven. Integendeel, zij leven juist heel erg volgens een concept en ze worden gestresst als ze daarvan af moeten wijken.

Iedereen denkt dus volgens een concept. Voor alles valt wat te zeggen. Als je iemands daden niet begrijpt, probeer dan eerst hun motieven te achterhalen voor je ze afschuift als immoreel of dom. Iedereen denkt volgens een bepaald principe!