27 Oct Diffuus beeld bij beeldverhalen?
Beeldverhalen zijn volgens de VROM-raad “inspirerende verbeelde regionale verhalen die een middel vormen om het cluster vrije tijd en toerisme te integreren en te mobiliseren” (Groeten uit Holland).
RMNO heeft op basis van ‘Groeten uit Holland’ het rapport ‘Werk maken van Regionale Beeldverhalen’ geschreven. Uit dit rapport blijkt dat er behoefte is aan concretisering van regionale beeldverhalen. Zowel overheid als onderwijs zien beeldverhalen als een methode waarmee je een gebied op de kaart kunt zetten en waar uiteindelijk veel vormen van samenwerking en projecten uit voort kunnen komen. Prof. Dr. Mommaas is mede auteur van het rapport ‘Groeten uit Holland’ en heeft voor de provincie Noord-Brabant vijf beeldverhalen geïdentificeerd: Erven voor Ontwikkeling, Ons Dorp, Levendige Langstraten, Spelend Netwerk en Bossen van Bezinning. Zelf ben ik betrokken bij het beeldverhaal Levendige Langstraten.
Wat mij opvalt is dat niet iedereen hetzelfde beeld heeft bij het begrip beeldverhaal. De een ziet een beeldverhaal als een sterke product-markt-combinatie (PMC) zoals Helende Hellingen. Een ander ziet een beeldverhaal juist als de identiteit van een streek waarmee deze zich kan onderscheiden.
Oorspronkelijk is het beeldverhaal letterlijk een stripverhaal. Wallonië gebruikt bijvoorbeeld het begrip beeldverhaal om duidelijk te maken dat zij het vaderland zijn van het stripverhaal. Door goed samen te werken en duidelijk te laten zien waarom de historie van strips onlosmakelijk verbonden is aan Wallonië, hebben zij naar mijn mening een mooi beeldverhaal gecreëerd.
Met Levendige Langstraten zijn we inmiddels goed op weg om de schoen- en lederindustrie waar het gebied ‘De Langstraat’ door gekenmerkt wordt, nieuw leven in te blazen en weer zichtbaar te maken voor inwoners en bezoekers. Hopelijk kunnen we door de methodiek die we hier ontwikkelen nog veel meer regionale beeldverhalen creëren en weet straks iedereen wat een beeldverhaal nu precies is.